Panie Janie, czy cud się stanie
i odpowiesz na moje pytanie.
Czy będzie nam dane dalsze
tu pisanie?
Nad nami się zlituj
w niepewności nie trzymaj,
bo zdenerwowana jest
cała bejowa rodzina.
Łzy płyną potokiem,
palce bolą od kopiowania,
Ty milczysz jak zaklęty głaz,
a przecież na odpowiedź czas.
Miej wzgląd na nasze nerwy,
ta niepewność zabija,
do pożegnań zmusza.
Bardzo jest zasmucona nasza dusza…
Jeszcze płyniemy,
jeszcze oddychamy,
jeszcze nadzieję,
w sercach mamy,
jeszcze światełko
w tunelu widzimy.
A kiedy zjednoczeni
bezpiecznie do portu
po zawirowaniach
wreszcie dobijemy,
rozbłyśnie on tysiącem
nowych wierszy…
Ptakom:))
Opowiem wam śmieszne zdarzenie.
Różne ptaki: kawki, sroki, mewy,
alki siadały na metalowej drabince
przymocowanej do muru,
a prowadzącej na dach domu.
Pod drabinką był balkon,
który ptaki bardzo brudziły.
Latem przyjeżdżali goście,
wynajmujący pokoje w tym budynku
i trzeba było bardzo pilnować,
żeby to miejsce pozostawało czyste.
Pewnego dnia kobieta nie wytrzymała
wyszła na balkon i głośno
poskarżyła się na ptaki.
I stała się rzecz niesamowita.
Od tego dnia balkon był zawsze czysty.
Ptaki przestały go brudzić.
Czy one usłyszały skargę
sprzątającej po nich kobiety…
Jeszcze Bej nie zginął,
póki wiersze tworzymy,
w którym płynie słowo wdzięczne,
w którym teksty mądre, zręczne..
Realizuj własne marzenia, inaczej ktoś zatrudni Cię do realizacji swoich.” Farrah Gray
Hej życie, ty moje życie,
kocham cię całe nad życie,
skrycie, uparcie marzę,
żebyś bardzo długie było,
i jeszcze długo, długo
się nie skończyło,
rozkołysz się na całego,
i kochaj mnie do upadłego,
nie pytaj czego jeszcze chcę,
tylko dawaj bez pytania,
przyjmę wszystko bez wahania,
kocham życie, tego drania…