Niech żyje, niech żyje i nie tyje. Bo to wizerunek
psuje i na krytykę nas skazuje. Każdy niechętnie
patrzy na grubasa i myśli sobie, przecież
nie dla niego kiełbasa. On powinien zadowolić się
kiełkami i chociaż drobnymi ćwiczeniami.
Powinien objadać się algami i na zawsze odstawić
salami. Nie, nie myśl grubasku o zrazie i kotlecie,
ale o zdrowej diecie. Niech w zapomnienie pójdą
batony a codziennością niech będą skłony. Gabi

A ja siedzę sama. Gorzkie łzy leję i marzę
o niebie. Każdy chce być kochany ale o innych
zapominamy. Czemu już jest tak na świecie,
że każdy marzy o kotlecie a ja marzę o sałacie
i o pięknym mieszkanku na Mariensztacie.
O strojach z Diora, o perfumach Sabatini
i o pięknej figurze w bikini na gorącym
piasku i pięknym słońca blasku. Koniec płaczu,
ktoś wraca i marzenia w niwecz obraca. Gabi

Tak dziś środa popielcowa! Czy do poświęceń
jesteś gotowa? Czy głowa popiołem posypana?
Czy ścieżka rozpusty zasypana? Czas już
skończyć wszystkie libacje. Czas pochować
wszystkie kreacje. Czas na wyciszenie wielkie,
na skupienie doskonałe i umartwienie niemałe?
Pytasz może dlaczego? Ano dla zbawienia
Twojego! Wątpliwości pewno masz, czy egzamin
ten pomyślnie zdasz? Ale to jest właśnie znak,
że poczucie winy masz! Nie wszystko zatem
stracone. Twoje życie może będzie nagrodzone! Gabi

Jeszcze nad sobą zapłaczę, jeszcze raz zakołaczę,
do Twych zamkniętych bram i zdziwię się bardzo
czemu tam nie ma tych sztywnych ram, które
nas ograniczają i o pomstę do nieba wołają.
I poczłapię jak ten muł, by przed Tobą się ukorzyć
i mięciutko na twym ramieniu głowę położyć.
A Ty z dobrocią na mnie spojrzysz,
krainę piękną przede mną otworzysz i zapytasz:
„czy tu chcesz zostać bracie mój?”.
Jeżeli tak, to załóż godny strój i już o nic się nie
martw synu mój. Twój bieg zakończony, twój trud
nagrodzony, twój ród przedłużony. Czy jakieś
jeszcze pomysły masz? Czy temu wszystkiemu
wiarę dasz? Czy jeszcze jakieś marzenia masz? Gabi

Komentarze, komentarze zawsze miały ze dwie
twarze. Jedna to twarz obłudnika z której nigdy
uśmiech nie znika. Druga to twarz frasobliwa,
która tylko głową kiwa. Tak już na tym świecie
jest, że o prawdę trudno jest, bo ta zawsze bardzo
boli, no i trudno wszystkich zadowolić.
Ale z czasem dojdziesz sam, że tylko Ten co
prawdę powie przyjacielem się zowie. Gabi