Patrzcie ludzie słońce świeci, które wszystkich nas
oświeci. Pokaże widoki wspaniałe i cuda niemałe.
Ze zdziwienia oczy pootwieramy i nad
sensem życia się zadumamy. Ukażą się rzeczy
niesamowite, nie wiadomo przez kogo wite.
Zapytamy ze zdziwieniem, któż jest tego dzieła
winien i co człowiek czynić powinien.
Pytanie to zbyt trudne, z goła nie do
rozwiązania ale odpowiedź przyjdzie sama!
Nie, nie myśl człowieku, żeś rozumy pozjadał
i ton życiu nadał. Nad tym czuwa Bóg wspaniały,
który godzień wszelkiej chwały.
Człowieku umiłowany proś o miłosierdzie Pana
u którego wielka rana. Krew się leje z niej obficie,
bo prowadzisz grzeszne życie. Korzyć się zamiaru
nie masz i nic w życiu nie chcesz zmienić.
Przecież jestem doskonały i na nic Twoje banały.
Jak myślisz człowieku drogi, wybaczy nam błędy
Bóg srogi. Gabi
Archiwum dla Kwiecień, 2011
Kategoria: Wiersze
| Dodaj komentarz