Taka z nas zgrana Paka,
której nie złamie żadna draka.
Jeden drugiemu pomoże,
i znowu będzie dobrze mój Boże.
Jeden za drugim nawet do piekła pójdzie,
rękę poda w wielkim trudzie.
Pazurami drapać będziemy,
dopóki los ciężki się nie odmieni.
W ogień wskoczymy,
z głębin otchłani wyciągniemy,
na biedę nie pozostaniemy niemi.
Burze, pioruny, grzmoty
nam nie straszne.
A płomień w sercu nigdy nie zgaśnie.
Kategoria: Wiersze
| Dodaj komentarz