Bądźmy razem dopóki jeszcze życie się tli,
bo gdy Kogoś niespodziewanie zabraknie,
będziemy żałować do końca naszych dni.
Już nigdy nie odzyskamy straconych chwil.
Łzom nie będzie końca, nie będziemy
mieli sił uśmiechać się do słońca.
Gdy człowiek to zrozumie, wielki skarb
posiądzie i na tronie spokoju zasiądzie.
A może tak ? :
Bądźmy razem dopóki jeszcze życie się tli,
bo gdy Kogoś niespodziewanie zabraknie,
żal nami zawładnie do końca naszych dni.
Już nigdy nie odzyskamy straconych chwil.
Nie powstrzymamy potoku łez,
sił zabraknie na uśmiech do słońca.
Kiedy Człowiek to zrozumie,
wielki skarb otrzyma w darze
i zostanie spokoju włodarzem.
Kategoria: Wiersze
| Dodaj komentarz