Gdy już Ci sił brakuje na wszystko,
w rozpaczy padasz na kolana.
Błagasz o litość, o wytrwanie.
Prosisz ratuj, ulituj się Panie.
Moją nędzę widzisz, zranienia też,
a więc w objęcia swoje weź.
Gdy wszystko boli, nawet dusza,
patrzysz do góry, przez gorzkie łzy.
Ulgę możesz przynieść tylko Ty.
Gdy włosy rwiesz garściami z głowy
a serce z bólu na pół pęka.
Panie tylko Ty widzisz i wiesz
jaka dopadła mnie udręka.
Do góry podnieś,w ramiona weź,
otrzyj pot słony i mocno przytul,
nim przyjdzie ta nieproszona, ona.
O kim ja mówię Ty dobrze wiesz,
więc weź za rękę, z pomocą śpiesz.

Po porannej rosie
biegnie boso dziewczyna
Blond włosy rozwiane
a w oczach Jej blask
Nagle upada
Serce Jej staje
Już nic nie słyszy
Już nie zbudzi
Jej żadna skarga
Odeszła cicho tak jak żyła
Już niepotrzebna była
Nikt nie widział
kropli potu na czole
gorzkich łez wylewanych
Rąk spracowanych
Nogi już nie chciały nieść
Plecy niemiłosiernie bolały

Zawsze uśmiechnięta byłaś
Dobre słowo dla każdego miałaś
O nic nie pytałaś…
Po prostu byłaś
Cicho żyłaś
Skargi z ust nie padały
choć życie nie rozpieszczało
brałaś to co życie dawało