Och piękna różo urosłaś na ugorze, by chwałę
Twoją głosić Panie Boże.
Ty rosnąć Pani jej kazałaś, by ludzkie oczy
cieszyła i cuda Twego Syna głosiła.
Jesteś piękna różo wspaniała,
cieszysz ogromnie chociaż taka mała.
Twa piękność ciągle zachwyca i za serca chwyta.
Lecz co twa piękność wobec piękna Twego Pani,
którego nikt pojąć nie może, tylko Ty Panie Boże.
O Twojej piękności pisali wielcy tego świata
i pisać będą aż do końca świata. Gabi
Kategoria: Wiersze
| Dodaj komentarz