Och wyro (łóżko), wyro.
Bez ciebie byłoby zyro, (zero).
Do ciebie nura dać można i śnić
bez ustanku o pięknym poranku.
O rosie o świcie i pięknym nieba błękicie.
O kochanku wspaniałym z bukietem róż,
jak krew czerwonych dla Ciebie
właśnie przeznaczonych. Gabi

Życie to jest piękna bajka, raz dana człowiekowi.
I tylko od niego zależy jaką drogą pobieży.
To nic, że dzień ponury.
To nic, że dzień deszczowy.
Ważne są tylko te „małżeńskie okowy”.
Ważne są tylko te dzieci wspaniałe i ich
osiągnięcia niemałe. Twoje dobre uczynki jak
gwiazdy ścielą się pod Twoje umęczone stopy.
I tylko rozum woła „do roboty”. Życie powoli
upływa gdy człowiek doświadczenia nabywa.
Tam strzyka, gniecie, dokucza, a wszystko w koło
poucza. Ale zaciśnij zęby, uśmiechnij się szeroko
i puść do wszystkich wesoło „oko”. Gabi

Idzie sobie drogą Jezus mały. Patrzy szeroko
na świat ten cały, który stworzył dla człowieka
i z trwogą w sercu czeka. Co uczyni człowiek
z niego. Raj dla siebie podległy, czy też
„padół płaczu” rozległy. Wybór do niego należy.
Ale oczywiście człowiek w to nie wierzy. Gabi

Och piękna różo urosłaś na ugorze, by chwałę
Twoją głosić Panie Boże.
Ty rosnąć Pani jej kazałaś, by ludzkie oczy
cieszyła i cuda Twego Syna głosiła.
Jesteś piękna różo wspaniała,
cieszysz ogromnie chociaż taka mała.
Twa piękność ciągle zachwyca i za serca chwyta.
Lecz co twa piękność wobec piękna Twego Pani,
którego nikt pojąć nie może, tylko Ty Panie Boże.
O Twojej piękności pisali wielcy tego świata
i pisać będą aż do końca świata. Gabi

Słoneczko wstaje, energię nam daje,
do życia pełnego, pokój ludziom dającego.
Wstań człowieku utrudzony,
już czeka Cię dzień obudzony.
Ptaków śpiew, trawy szmer,
dzieci śmiech i ogólnie wielki zgiełk.
Więc ruszaj do przodu, rozejrzyj się
w koło i zacznij żyć wesoło.
Nie smuć się bracie bo tego zawsze wiele
i na zawsze miej nas w opiece Archaniele. Gabi