A 13-go grudnia wrona złowieszczo zakrakała.
Czarne skrzydła rozpostarła i Polskę złym
płaszczem okryła. Polska krwią rodaków spłynęła
i łzami matek zalała. Koksowniki ogniem błyskały
i zmarzniętych ludzi ogrzewały. Czołgi na ludzi
lufami spojrzały a Oni im kwiaty w te lufy
wkładali. I właśnie ta miłość zwyciężyła i lufy
kulami nie przemówiły. Brat brata bił bez
przyczyny a oni nienawidzili. Strach wielki
zapanował i nad nikim się nie litował.
Niepokornym mózgi prali i do psychiatryków
wsadzali. Patrz człowieku miły by tej wolności
z takim trudem zdobytej, gdzieś po drodze
w drobiazgach nie zgubić, aby się na nowo nie trudzić. Gabi

Hej posłuchajmy! Hej nastawmy ucha!
Hej czy słyszycie! Nie nikt nie słucha.
Nie nikt nie nastawił ucha.
Każdy ma coś ważnego do powiedzenia.
Każdy najlepiej wie, a jeszcze więcej gdy
dobrze zje.
Każdy rozumy pozjadał i prawie na równi
z Bogiem pogadał. Bo człowiek
to istota wielka, która sama przed sobą klęka. Gabi

A on pofrunął w górę. A on rozpostarł skrzydła.
A on w obłoki poszybował! I w blasku słońca
zawirował. A ludzie na niego z utęsknieniem
czekali i wyglądając oczy przecierali. Wróć do nas
piękny ptaku z dobrą nowiną, że nasze dni nigdy
nie przeminą. Tą obietnicą pocieszeni ze spokojem
swe oczy zamkniemy. Gabi

Pierzchło skrycie, bez uprzedzenia.
Popatrz nas już nie ma.
Czemu czas tak szybko leci?
Czemu wszystko toczy się jak w młynie?
Może ktoś nas zapamięta.
Może ciepło wspomni nas od święta.
Może ktoś kwiatek zostawi i powie:
„tak to był człowiek prawy”. Gabi

Kocham Cię Kobieto.
Kocham Cię Rodzino.
Kocham Cię Polsko.
Kocham cały ten piękny Świat,
który ma przecież tyle wad.
Smutno by było gdyby nie ta
różnorodność tylko pamiętać trzeba,
że najważniejsza jest ludzka godność. Gabi