Dlaczego nikt o mnie nie pamięta!
Dlaczego czekam jak ta łodyga zeschnięta!
Jak kwiatki trzeba podlewać wodą tak człowieka miłością i zgodą!
Ta pamięć cenniejsza niż najdroższe klejnoty i nawet największe człowieka cnoty!
Bo na co zda się blichtr i uroda wielka, gdy nikt o tobie nie pamięta!
Czyż by czekali aż znajdę się u grobu i wtedy tłumnie zjawią się na progu.
Śpiewać będą pieśni żałobne i opłakiwać me ciało niegodne!
Nie tędy droga człowieku mały.
Każdy pragnie za życia pochwały!
Każdy marzy o opiece i pamięci tu na ziemi.
Bo skoro zaśniemy na wieki pozostaniemy niemi! Gabi
Kategoria: Wiersze