Idzie Miłość drogą.
Nikt jej nie zauważył.
A ona dumnie kroczy.
Spogląda na każdego.
Nadzieja w sercu się tłucze.
Może ktoś dostrzeże,
i do życia zaprosi.
A wiara jej nie stygnie.
Ciągle wierzy,
że zostanie do tańca zaproszona.
Smutek zniknie,
w takt walca popłynie,
łzy osuszy,
radość się rozpanoszy.
W zgodzie wiara, nadzieja i miłość.
Zagości w sercu spokój.
Kategoria: Wiersze
| Dodaj komentarz