I stanie się cud.
I chleba będzie w bród.
I miłość się rozleje,
jak gotowane mleko.
I płaczu nie będzie.
I gorzkich, słonych łez,
bo zabierze je bies.
I tany będą do białego rana.
Brat brata do serca przytuli,
i plany na przyszłość będą snuli.
I wzniosą się ponad gniew i chmury.
Mówię Wam tak będzie,
jeżeli rozumu nam przybędzie.
Kategoria: Wiersze
| Dodaj komentarz