I już po kolejnych urodzinach i już kolejny brat na
cmentarz odprowadzony! A Ty idź dalej
człowiecze utrudzony. A na twej twarzy
maluje się smutek nieutulony, a oczy twe zastygły
w jakimś nienazwanym bólu a serce jakoś zastygło
w bezruchu, ale idź dalej mój zuchu. Dla Ciebie
jeszcze droga nie skończona. Jakieś dziwne te
ludzkie osądy, które chcą być ważniejsze od
Boskich ale szybko zostaną zweryfikowane przez
kolejne lata. I brat człowiekiem będzie dla brata.
Bo tak Bóg chciał, by człowiek dla człowieka był
bratem a nie katem!
Nie człowiek będzie wydawał wyroki i nie on
będzie decydował gdzie będziesz stawiał następne
kroki. A gdy zakołaczesz do zamkniętych raju
bram, szeroko je otworzy i zawoła pójdź w me
ramiona synu ukochany. Już jest gotowy Twój
ostatni port i będzie wszystko „prima sort”. Gabi
Archiwum dla Luty 7th, 2010
Kategoria: Wiersze
| Dodaj komentarz