Po porannej rosie
biegnie boso dziewczyna
Blond włosy rozwiane
a w oczach Jej blask
Nagle upada
Serce Jej staje
Już nic nie słyszy
Już nie zbudzi
Jej żadna skarga
Odeszła cicho tak jak żyła
Już niepotrzebna była
Nikt nie widział
kropli potu na czole
gorzkich łez wylewanych
Rąk spracowanych
Nogi już nie chciały nieść
Plecy niemiłosiernie bolały
Zawsze uśmiechnięta byłaś
Dobre słowo dla każdego miałaś
O nic nie pytałaś…
Po prostu byłaś
Cicho żyłaś
Skargi z ust nie padały
choć życie nie rozpieszczało
brałaś to co życie dawało
Kategoria: Wiersze