A kiedy słonko wzejdzie,
obudzę się do życia.
Wezmę cię w ramiona,
mocno przytulę do serca.
Obronię przed obawą,
poczęstuję dobrą strawą.
Pokażę jak trzeba żyć,
jak można razem być.
Zapomnisz co to strach,
zobaczysz, radę dasz.
Będziemy prowadzić
rozmowy do końca,
aż do zachodu słońca.
A kiedy, znowu się obudzi,
z otwartym sercem
pójdziemy do ludzi….
Kategoria: Wiersze
| Dodaj komentarz