Kiedy śmierć swe sidła rozstawi,
wpadasz w nie bez ostrzeżenia.
Leżysz bezwładnie rozkraczony,
serce rozpadło się na tysiąc kawałków.
Jeszcze chwytasz ostatni oddech,
nim pogrążysz się w czarnej otchłani.
Kategoria: Wiersze
Możesz śledzić odpowiedzi do tego wpisu poprzez RSS 2.0.
Mozesz zostawić odpowiedź lub trackback ze swojej własnej strony.
Dodaj Komentarz
» Zaloguj się