Jesteś moim słońcem na błękitnym niebie,
żywą wodą w głębinach modrego morza.
Migocącą gwiazdą wskazującą drogę,
poranną rosą na zielonej łące.
Tęczą różnobarwną rozciągniętą między
niebem i ziemią, po której bezpiecznie kroczę.
Jesteś deszczem na upalne dni.
Piorunochronem na rozpętaną burzę,
chroniącym przed bijącymi piorunami.
Jesteś plastrem miodu na zranioną duszę,
chusteczką ocierającą kapiące łzy.
Kocem ciepłym, gdy zimno dopada,
przytulaną gorącą, gdy serce krwawi.
Jesteś lekiem na wszędobylskie zło,
i powiem Ci w sekrecie, że to jest
właśnie to, o co mi szło…
Kategoria: Wiersze
| Dodaj komentarz