Subscribe RSS
Uratować człowieka… lut 27

Z całego serca Ci dziękuję,
żeś mnie od zguby uratowała.
Ostrzegłaś w porę, rękę podała.

W tamtej chwili stałam się taka mała.
Wielką lekcję pokory dałaś,
bo mnie i ludzi bardzo kochałaś.

Do dziś pamiętam, ten błąd,
który na samo wspomnienie,
w sercu wywołuje drżenie.

Jeszcze raz dziękuję.
Dłużniczką Twoją jestem
do końca mojego życia.

Życzę, aby każdy spotkał
na drodze swojego Anioła,
który w porę uprzedzi,
do porządku przywoła.

Kategoria: Wiersze
Możesz śledzić odpowiedzi do tego wpisu poprzez RSS 2.0. Mozesz zostawić odpowiedź lub trackback ze swojej własnej strony.
 Dodaj Komentarz » Zaloguj się